Άγιος Σύλλας

Στα μέσα της δεκαετία του 70 ξεκίνησα να επισκέπτομαι στις καλοκαιρινές μου διακοπές τον Αγ. Σύλλα, λίγο έξω από το Ηράκλειο της Κρήτης. Τελικά πριν από 20 περίπου χρόνια, μετακομίσαμε με τη γυναίκα μου από την Ελβετία και εγκατασταθήκαμε στο χωριό. Καθώς ήμουν φωτογράφος όλη μου τη ζωή, η αλληλεπίδρασή μου με το μέρος αυτό αβίαστα απέκτησε μία καταγραφική διάσταση. Από το 1985 φωτογράφιζα τους κατοίκους στις εργασίες τους και στη καθημερινότητά τους, με έγχρωμο φιλμ, χρησιμοποιώντας  μία μηχανή μεσαίου φορμά και μία των 35mm. Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες είχαν εκτεθεί στην Αθήνα, στην Ελβετία και στην Αμερική, αλλά ποτέ στον τόπο που τραβήχτηκαν στον Αγ. Σύλλα. Πρόσφατα, με αφορμή τα εγκαίνια ενός καφενείου, μού ζητήθηκε να οργανώσω μία μικρή έκθεση στο χώρο με φωτογραφίες από το χωριό. 

Στο μικρό αυτό καφενείο, οι ίδιοι οι κάτοικοι του χωριού μπορούσαν να δουν αναρτημένες σε δημόσια θέα πορτρέτα ενός νεότερού εαυτού του, εικόνες συγγενών και φίλων, ανθρώπων που μπορεί να έχουν φύγει από τη ζωή, καθώς και άλλων που στο παρελθόν μπορεί να υπήρξαν εντάσεις στις σχέσεις μεταξύ τους. Παρόλο που όλοι οι κάτοικοι γνωρίζουν την δουλειά μου (είμαι άλλωστε και εγώ κάτοικος αυτού του χωριού), ήξερα ότι είναι διαφορετικό να παρουσιάζεις στον ίδιο τόπο που αποτελεί την πηγή των εικόνων σου. Το κοινό σου εκεί έχει μία βιωματική σχέση με τις φωτογραφίες και θα τις «διαβάσει» με έναν προκαθορισμένο τρόπο, απαλλαγμένο από κάθε εξωτιστική ματιά. Για τους κατοίκους του Αγ. Σύλλα, αυτό που απλωνόταν στους τοίχους ήταν ένα αποσπασματικό, αλλά ζωντανό ημερολόγιο της κοινωνίας τους που αν και αλλάζει αργά στο πέρασμα του χρόνου, έχει πλήρη αίσθηση των αλλαγών που αυτός επιφέρει. Η διαδικασία αυτή αναπόφευκτα δημιουργεί για το φωτογράφο, ένα νέο πλαίσιο ανάγνωσης των εικόνων. Η παρούσα φωτογραφική εργασία δεν παρουσιάζεται ως ένα νεότερο ιστορικό αρχείο ενός μικρού μέρους της ελληνικής επαρχίας, αλλά ως μία φωτογραφική καταγραφή που διατηρεί ζωντανή την σχέση της με την κοινωνία που κατέγραψε.