Nanuu, το κάλεσμα του γκιόνη
[Φωτογραφικό προτζεκτ σε εξέλιξη]
O γκιόνης ή γκιώνης (otus scops) είναι ένα πουλί με χαρακτηριστικό κάλεσμα που ακούγεται σαν σφύριγμα: “γκιόν”. Στην Eλληνική μυθολογία ενας άντρας οποίος από αδικαιολόγητη οργή θανατώνει τον αδερφό του και θρηνώντας τον καλεί κάθε βράδυ μεταμορφωμένος σε πουλί.
Το Nanuu μιλάει για την ομορφιά και την σκληρότητα της επιβίωσης σε σχέση με τη φύση και τους νόμους της.
Προσπαθεί να “ακούει” τις μεταβολές και να ερευνήσει τις αξίες που αναπτύχθηκαν από κοινωνίες που έζησαν και επιβίωναν για γενιές σε ακραίες φυσικές συνθήκες και σε απομακρυσμένες περιοχές. Εκεί, όπου οι κανόνες της φύσης και της κοινότητας φαίνονται κρίσιμοι, ανεπαίστητοι, αλλά με μαγικό τρόπο φροντίζοντας τη βιωσιμότητα και την επιβίωσή της.
Νιώθω τυχερή που μυήθηκα από τον παππού μου στις αξίες αυτές. Αξίες που αισθάνομαι πως ρυθμίζουν την ζωή με αυστηρότητα αλλά και καλοσύνη. Μεταδίδονται μέσω μύθων και προφορικής παράδοσης, μεσω τραγουδιών και εθιμάτων, διδάσκονται με μη καταχρηστικό, μη βίαιο τρόπο.
Στη σημερινή μετα-τεχνολογική εποχή αυτές οι αξίες παρατηρώ πως απειλούνται, διαστρεβλώνονται, τραυματίζονται και εξαφανίζονται, αλλά παράλληλα να αντιστέκονται σε εναν μόνιμο αγώνα για ζωή, για αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Οι εικόνες για το “Nanuu” τραβήχθηκαν κατά τη διάρκεια ταξιδιών μου έξω από την πεπατημένη και τα στρωμένα μονοπάτια, κατά μήκος των ραχοκοκαλιών βουνών κυρίως της οροσειράς της Πίνδου.
Όλη η Δημιουργία σχετίζεται.
Και το κακό του ενός είναι το κακό όλων.
Και η τιμή του ενός είναι η τιμή όλων.
Και ό, τι κάνουμε
αλληλο-επιδράει στα πάντα στο σύμπαν.
Ο Μύθος του Γκιώνη
Κάποια μέρα ο Γκιώνης δυο αρνάδες χάνει
Ψάχνει δεν τις βρίσκει τριγυρνά και κλαίει.
Έρχεται στη στάνη τ’ αδελφού το λέει.
Βρέθηκε κι εκείνος στην κακιά του ώρα
άδικα χολιάζει, σα θεριό θυμώνει,
το μαχαίρι βγάζει και τόνε σκοτώνει.
Οι αρνάδες ήρθαν στο κοπάδι πάλι
κι ο φονιάς τις βλέπει, στέκεται κλαμένος
γέρνει το κεφάλι μετανοημένος.
Κι ο Θεός τον είδε που χτυπά τα στήθη
κλαίει νύχτα μέρα θέλει να πεθάνει
και τον ελυπήθη και πουλί τον κάνει.
Και γι’ αυτό το βράδυ άμα σκοτεινιάζει
το πουλί θλιμμένο στο δεντρί κλαρώνει
κι όλη νύκτα κράζει…
Γκιώνη, Γκιώνη, Γκιώνη!
για τις εικόνες © Irina Vosgerau
–
Κείμενα στις φωτογραφίες:
Τι είναι η ζωή?
Είναι η αναλαμπή μιας πυγολαμπίδας τη νύχτα
Είναι η πνοή ενός βίσωνα το χειμώνα
Είναι ο φευγαλέος ίσχιος που περνάει πάνω
στα λειβάδια και χάνεται στο ηλιοβασίλεμμα
Φέρσου καλά στη Γή.
Δεν σου δώθηκε από τους γονείς σου,
Αλλα δανεικά από τα παιδιά σου.
Δεν κληρονομούμε την γή από τους προγόνους μας,
Αλλα την δανειζόμαστε από τα παιδιά μας
Πηγές:
Οδηγίες ζωής των Ινδιάνων Λακότα, μέσω White Buffalo Calf Woman
Ο μύθος του Γκιώνη, Γεώργιος Δροσίνης
Τι είναι η ζωή, Crowfoot, πολεμιστής και ρήτωρας των ινδιάνων Blackfoot, 1830 – 1890
Φέρσου στη γη, Αρχαία παροιμία των Ινδιάνων
